روزنامه ایران پنجم اسفند یادداشتی به قلم جمشید عدالتیان استاد دانشگاه منتشر کرد و نوشت: بازار چین بازار بسیار پیچیده‌ای است که بهترین راه ورود به این بازار، سرمایه‌گذاری است؛ البته بسیاری از شرکت‌های بزرگ دنیا در این کشور سرمایه‌گذاری کردند و برندهایی را تولید می‌کنند که هم ارزان تمام می‌شود و هم محصولات تولیدی خود را در بازار بزرگ چین عرضه می‌کنند.
از این‌رو اگر بتوانیم برندهایی در سطح جهانی داشته باشیم و در چین کالا تولید و عرضه کنیم، هم بازار چین را تأمین خواهیم کرد و هم می‌توانیم اضافه تولید را به اروپا و سایر کشورها صادر کنیم.
این راهی بوده که بسیاری از کشورها رفته‌اند و موفق هم شدند اما با توجه به اینکه ما پولی برای سرمایه‌گذاری نداریم، جریان برعکس شده و این چین است که در کشور ما سرمایه‌گذاری می‌کند. با این حال ایرانی‌هایی هم هستند که در این کشور سرمایه‌گذاری کرده‌اند از جمله شرکت‌های لوازم خانگی که این لوازم را در چین تولید می‌کنند اما چون در این کشور بازاری ندارند، به کشورهای دیگر صادر یا به ایران وارد می‌کنند. بدین جهت باید بیشتر به‌دنبال سرمایه‌گذاری مشترک با چین باشیم و کالاهایی تولید کنیم که قابلیت عرضه به بازار بزرگ چین را داشته باشند.
در این میان ضرورت دارد سرانه صادرات ایران به ۱۰۰۰دلار در سال برسد که رقم بزرگی هم نیست. طبق هدف‌گذاری صورت گرفته، ایران باید ۸۵میلیارد دلار صادرات داشته باشد که این حجم نمی‌تواند صرفاً در بازار چین جذب شود و باید بازارهای دیگر از جمله کشورهای همسایه، اوراسیا و اعضای پیمان شانگهای را به‌عنوان بازارهای هدف به فهرست صادراتی خود اضافه کنیم. برای موفقیت در صادرات به این کشورها، باید بازاریابی‌های خوب و سرمایه‌گذاری‌های مناسبی انجام شود.
اکنون صادرات محصولات پتروشیمی ما به چین حدود ۶ تا ۷میلیارد دلار است و کل صادرات غیرنفتی ما چیزی حدود ۳۰ تا ۳۵میلیارد دلار است که تا رقم ۸۵میلیارد دلار هدف‌گذاری شده در صادرات، حدود ۵۰میلیارد دلار کم داریم. برای تحقق این هدف، به یک بازاریابی قوی نیاز است تا علاوه بر عرضه محصولات غیرنفتی به کشورهای همسایه از جمله عراق و امارات که از بازارهای صادراتی خوب ایران هستند، بتوانیم جای پای محکمی در بازار چین پیدا کنیم.
از این ۳۵میلیارد دلار صادرات، دو کشور عراق و امارات بیش از نیمی از صادرات غیرنفتی ما را به خود اختصاص می‌دهند که از این میزان، حدود ۱۰ تا ۱۲میلیارد دلار آن، محصولات پتروشیمی و مشتقات نفتی است.
درحال حاضرحجم صادرات غیرنفتی ما به چین خیلی بالا نیست و اگر پتروشیمی را از آن کم کنیم، بین ۷ تا ۸درصد به سنگاپور و بیشتر صادرات پتروشیمی به کشورهای خاور دور از جمله چین صادر می‌شود که در کنار این صادرات، کالاهای بسیار متنوعی به عراق و امارات صادر می‌کنیم که گاز و برق از مهم‌ترین صادرات ما به این دو کشور به شمار می‌رود. در نتیجه‌گیری باید عنوان کرد که ضرورت دارد بازار کشورهای همسایه و چین را جدی بگیریم و برای افزایش صادرات برنامه‌ریزی دقیق‌تر و جامع‌تری داشته باشیم.
