به گزارش خبرگزاری تسنیم از استان تهران، شاید باور نکنید که تنها چند کیلومتر دور‌تر از مرکز پایتخت، روستای شگفت‌انگیزی قرار دارد که دیدنی‌ترین تابلوی سنگتراشی طبیعت به شمار می‌رود؛ روستایی که در گوشه و کنار آن هنرنمایی طبیعت در فرسایش سنگ‌ها و خلق مجسمه‌های بادساخته به چشم می‌خورد؛ روستای کوچک و سرسبزی به نام وردیج، از توابع بخش کن و سولقان تهران که چند سالی است جزء منطقه 22 شهری تهران شده است.
وردیج شهر آدمک‌ها
روستای وردیج بزرگ‌ترین روستای حریم شمال غرب تهران به شمار می‌رود که حدود 500 نفر جمعیت دارد که البته همگی آن‌ها همزمان در روستا حضور ندارند. آب اهالی این روستا از چشمه‌سارهای متعددی بویژه چشمه‌شاه و چشمه پااورزا و غیره تأمین می‌شود.
بعد از روستای وردیج، در انتهای جاده آسفالته روستای واریش قرار دارد. این روستا در ارتفاع 2250 متر از سطح دریا، آب و هوای خنک‌تری نسبت به وردیج دارد؛ به طوری که در زمستان بسیاری از سکنه آنجا را ترک می‌کنند. جمعیت واریش در فصول گرم سال به حدود 40 خانوار می‌رسد. اما در زمستان این جمعیت به کمتر از 15 خانوار کاهش می‌یابد.
چشمه واریش، آب سرد گوارایی را به مردم هدیه می‌دهد. کنار این چشمه محل خوبی برای گذراندن یک آخر هفته به یادماندنی است. حتی برخی به آنجا می‌روند تا کمی از آب چشمه را با خود به خانه ببرند. این روستا بسیار سرسبزتر از وردیج است و باغات آن دارای محصولاتی همچون آلو، گیلاس، شاتوت و زردآلو می‌باشد.
جاذبه‌های دیدنی و تفریحی روستای وردیج
بهترین زمان برای بازدید از این منطقه فصل بهار، خصوصاً اردیبهشت ماه است چرا که در این موقع از سال، باغ‌های وردیج و واریش با شکوفه‌های زیبای گیلاس و آلبالو یکدست سفیدپوش شده و مناظری بدیع از طبیعت دلنشین بهار را به نمایش می‌گذارد. دره‌های عمیق، باغ‌های سرسبز و کوه‌های مرتفع، مناظر چشم‌نوازی است که در طول جاده و در طی مسیر، چشمهای زیبابین و کنجکاو شما را به خود جلب خواهند کرد.
1. آبشار لت‌مال
لت یعنی سنگ و مال یعنی مالیده شدن و مالش، و این نامِ آبشار تمثیلی از مالیده شدن آب روی سنگ و سنگ‌ها می‌باشد.
رودخانه های فصلیِ این منطقه تنها از اواسط زمستان تا اواخر بهار جریان دارد. برای رسیدن به آبشار لت مال حدود یک ساعت پیاده روی از جاده اصلی لازم است. این آبشار از سه آبشار تشکیل شده که زیبایی خاصی را به وجود آورده‌اند. آبشار اول 5 متر ارتفاع دارد و آبشار دوم کمی بلندتر است اما آبشار سوم درواقع آبشار اصلی لت‌مال است که 35 متر ارتفاع دارد و به صورت پله مانند به پایین می‌ریزد. قبل از ورود به جاده اصلی و بعد از مجتمع معلم، پارک نموده و وارد دره می‌شوید. بعد از کمی پیاده‌روی به اولین آبشار می‌رسید که 5 متر ارتفاع دارد.
شنیدن موسیقی آبشار و تماشای سنگ‌هایی که با نرمش آب صیقل خورده اند، آرامش خاصی را به وجود می‌آورد. طبیعت یکی از شاهکارهای خود را به نمایش گذاشته است و هر چشمی را خیره می‌کند.
2. دامنه ارواح سنگی
شاید در نگاه اول سنگ تراشه‌های طبیعی وردیج که به شکل صورتک‌های پر از حفره است را بازمانده‌های یک قلعه قدیمی تصور کنید که در کنار جاده ساخته شده است. هر چند محلی‌ها گمانه‌های زیادی در مورد این حفره‌های سنگی بیان می‌کنند اما وقتی پای صحبت یک زمین‌شناس می‌نشینیم از روال فرسایش بادی صخره‌های وردیج می‌گوید و هوازدگی بخشی از کوه‌های این منطقه که یک نمونه عالی و کم‌نظیر از تغییرات بافت زمین را به وجود آورده است. اشکالی که بیش از هر چیز جمجمه انسان و بدن جانوران وحشی را تداعی می‌کنند.
3. امامزاده بی‌بی زرین قمر
در محلی از دشتی به نام پهنه حصار که در نزدیکی واریش است امامزاده‌ای به نام بی‌بی زرین قمر وجود دارد. این امامزاده دو اتاق دارد یکی قبر بی‌بی زرین قمر و اتاق دیگر به صورت آشپزخانه که استراحتگاه و پناهگاه کوهنوردان است.
اعتقادات مردم، دلیل مقدس بودن این مکان را این گونه توضیح می‌دهد: « خواهران امام رضا(ع) به نام بدرالنساء و زرین قمر که از دست حاکمان وقت در حال فرار بودند برای رهایی به این صخره سنگ، پناه می‌آورند و به جای گفتن «یاهو و یا الله» می‌گویند: «یا کوه» و کوه و سنگ شکافته شده و آن‌ها در دل سنگ جای می‌گیرند. دشمنان با شمشیر ضربه‌ای به آنجا می‌زنند و شکافی پدید می‌آید که امروز ترک‌خوردگی موجود در سنگ نشان از آن است».
4. جاده مسیح‌الله دین محمد
با گذر از روستای واریش وارد جاده‌ای می‌شوید که مسیر کوهنوردان و گردشگران است که از بالای روستا به سمت شمال شرق امتداد می‌یابد و پس از یک شیب ملایم به ارتفاعات پهنه‌سار منتهی می‌شود.
این جاده را خیابان «مسیح‌الله دین‌محمد» نامگذاری کرده‌اند. در واقع این نام یادگاری است از سال‌های حماسه و نام و خاطره یکی از بزرگ‌مردان این آب و خاک. مسیح‌الله دین‌محمد از خلبانان نیروی هوایی ارتش در عملیات تاریخی و پرتعداد فانتوم‌‌های ایرانی بر فراز خاک عراق در نخستین روزهای جنگ بود و هواپیمایش مورد اصابت پدافند عراق قرار گرفت و به شهادت رسید.
5. ارتفاعات پهنه حصار
رشته‌کوه و قله‌ای در منطقه البرز مرکزی و در شمال غرب تهران از ارتفاعات بخش کن به ارتفاع 3375 متر وجود دارد که رودی از دامنه شرقی این کوه سرچشمه گرفته و در مسیر خود، آبشار سنگان را می‌سازد و در نهایت به رود کن می‌ریزد.
این رشته‌کوه میان جاده سولقان و جاده چالوس قرار دارد و از شمال به شهرستانک، از غرب به روستای خور و جاده چالوس، از شرق به دهکده سنگان و جاده سولقان و از جنوب به منطقه واریش و وردآورد می‌رسد.
بلندترین قله این رشته‌کوه «پهنه‌سار» است که «پهن حصار» و «پشته‌بند» و «گندم چال» هم نامیده می‌شود.
هزینه ورودی
برای دیدن زیبایی‌های روستای وردیج مانند آبشار و دامنه ارواح سنگی هزینه‌ای نمی‌پردازید اما برای ورود به روستای واریش پرداخت 5000 تومان ورودیه لازم است که این مبالغ توسط دهیاری، صرف جمع‌آوری زباله‌ها و آماده‌سازی محیط، برای گردشگران می‌شود.
راه‌های دسترسی به روستای وردیج
بالای محله وردآورد تهران، یک جاده آسفالته و کوهستانی پُر پیچ و خم وجود دارد که ساختار آن مثل جاده امامزاده داوود است. این مسیر زیبا در امتداد رودخانه‌ای که در دره‌ای تنگ و عمیق در سمت غرب دره کن جریان دارد، به روستای وردیج و پس از آن به واریش منتهی می‌شود. این منطقه به دلیل قرار گرفتن در موقعیت کوهستانی در غربی‌ترین نقطه شهر تهران در مجاورت بادهای غرب به شرق تهران و عاری از هرگونه آلودگی تنفسی است.
مسیرهای دسترسی به این روستا انتهای اتوبان همت – بلوار پژوهش – شهرک دانشگاه شریف – خیابان شهید اردستانی است. در انتهای شمالی خیابان تابلوی کوچک سفید رنگی با عنوان «روستای وردیج – روستای واریش» به چشم می‌خورد که ابتدای جاده کوهستانی وردیج و واریش را نشان می‌دهد.
مسیر دوم از اتوبان تهران-کرج از پشت پمپ بنزین وردآورد (ورودی از پمپ‌بنزین) به سمت خیابان شهید اردستانی – به سمت شمال خیابان است که پس از آن وارد جاده روستای وردیج و واریش می‌شوید. جاده تا انتها (روستای واریش) آسفالت است. تقریباً با طی مسافتی در حدود 6 تا 7 کیلومتر از ابتدای جاده، به روستای وردیج، کوه و صخره‌های آدمک می‌رسید. با طی مسافتی 3-4 کیلومتری نیز به انتهای جاده آسفالت یا به بیان دیگر روستای واریش می‌رسید.
توصیه‌‌هایی برای شما که به واریش می‌روید
اگر به واریش رفتید، می‌توانید از آب گوارای چشمهای واقع در پایین روستا (نزدیک به دره) استفاده کرده و بنوشید. همچنین شیر آب واقع در حیاط مسجد جامع نیز (اگر باز باشد) آب آشامیدنی دارد، البته در فصول گرم یا زمستان‌ها که آبراه‌ها و لوله‌ها یخ می‌بندند، شاید این چشمه‌ها و شیر‌های آب شما را مأیوس کنند! پس حتماً آب مورد نیاز خود را همراه داشته باشید.
سرویس بهداشتی روبروی مسجد جامع واقع است که ظاهراً آخر هفته‌ها برای استفاده نمازگزاران و همچنین استفاده عموم باز است. به گفته اهالی، پس از هر بارش برف، جاده روستا بلافاصله توسط ماشین‌های برف‌روب، برف‌روبی و در بخش‌هایی نمک‌پاشی می‌شود. پس اگر در زمستان قصد عزیمت به وردیج یا واریش را دارید، با علم به این نکته و ضمن رعایت نکات ایمنی، عازم منطقه شوید.
روستای واریش از امکانات برق و تلفن ثابت در منازل برخوردار است اما فاقد آنتن تلفن همراه است.
انتهای پیام/
