فردین حکیمی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: نخستین گزارش از تایید شیوع دوباره طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) در زیستگاه های استان البرز پس از سه سال در روز ۱۲ مهرماه سال جاری ارایه شد.
وی گفت : طبق آخرین آمار که در اوایل آبان ماه جاری در منطقه شکارممنوع طالقان ارائه شد میزان تلفات این بیماری در بین جمعیت کل و بز وحشی محدوده آلوده ۲۹ راس بود که اقدامات کنترلی و پیشگیرانه با همکاری دستگاه های مرتبط همچون دامپزشکی، امور عشایری و منابع طبیعی و گروه های کوهنوردی به خوبی انجام شد تا در کمترین بازه زمانی شاهد مهار کامل این بیماری باشیم.
مدیرکل حفاظت محیط زیست البرز گفت: پس از تایید شیوع طاعون نشخوارکنندگان در زیستگاه های استان بلافاصله اقدامات کنترلی شامل خروج فوری دام های عشایر و دامداران از زیستگاه ها و مناطق آلوده و جلوگیری از تقابل دام های اهلی و وحشی در استان انجام شد.
وی یادآور شد که همچنین در اقدامات پیشگیرانه عملیات واکسیناسیون دام های اهلی استان در محدوده مناطق آلوده به بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک با سرعت به سرانجام رسید.
بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در سال ۹۴ حدود ۲۰۷ راس و در سال ۹۷ حدود ۲۸ راس کل و بز وحشی را در منطقه شکار ممنوع طالقان تلفات برجای گذاشت.
این بیماری با نام اختصاری و «PPR» یا «طاعون بزی» نیز شناخته می شود که یک بیماری کشنده حاد با واگیری بسیار بالا می باشد و نشخوار کنندگان کوچک و شترها را درگیر می کند. علائم این بیماری تب، ترشحات چشم و بینی، تورم دهان، اسهال، ذات الریه همراه با سختی تنفس بوده که گاهی منجر به مرگ نیز می گردد. عامل بیماری موربیلی ویروسی از خانواده پارامیکسوویریده است.
بیماری PPR جزو فهرست بیماری های مهم در سازمان جهانی دام (OIE) بوده و کشورها موظف هستند که در صورت وقوع، بیماری را به این سازمان گزارش نمایند.
ترشحات مختلف بدن دام مانند ترشحات چشم، بینی، دهان و مدفوع آبکی حاوی مقدار زیادی موربیلی ویروس هستند. انتقال ویروس به شکل ریزقطره های عفونی در هنگام عطسه، سرفه و استنشناق هوای آلوده توسط دام های سالم و همچنین تماس بین دام بیمار و سالم مهمترین راه انتقال این بیماری است.
وجود ترشحات و تراوشات عفونی در محل زندگی دام مانند آبشخورها، آخورها و بستر نیز می تواند یکی از راه های انتقال بیماری باشد اما موربیلی ویروس ها به مدت طولانی نمی تواند در بیرون از بدن میزبان زنده بمانند. همه گیری PPR بر اساس کنترل جابه جایی حیوانات، دفع صحیح لاشه و استفاده از واکسن قابل کنترل می باشد.
موثرترین روش برای کنترل بیماری واکسیناسیون می باشد که باید در مناطق اندمیک قبل از شروع فصول بارانی به صورت سالانه تکرار شود.
منطقه شکار ممنوع طالقان ۷۵ هزار هکتار وسعت دارد.
